MUZIEKMEDICIJN

De begaafde zangeres van de succesvolle indieband Big Thief heeft haar zesde solo studio album af. Wat mij daarin aantrekt zijn haar poëtische teksten en intieme zangpartijen. Ook zijn de opnames heel 'live', alsof je er zelf bij bent. Over de productie zegt ze dan ook: "dat niemand een opname onderbrak of terug luisterde. Het was magisch." Het doet me denken aan de puurheid die ik ook in Neil Young's muziek herken. Hij speelt ook door, waardoor er toevalligheden in de muziek sluipen. Bright Future  is overigens in een studio midden in de bossen opgenomen. Ik stel me voor dat die natuurlijke rust terug te horen is. Beluister hier het album zelf

Als ik het goed heb hoor ik jaren '60 psychedelica in deze muziek. Dat hoor ik aan de duidelijk aanwezige bas, het dromerige gezang (in het Engels en soms in het Frans) en de filmische ondersteuning van onder andere strijkers. Al kon ik de sixties invloeden ook uit het hippie-achtige lettertype op de albumhoes halen. Maar goed: Donna Blue maakt dus kamerpop. Dat wil zeggen dat de stijl gekarakteriseerd wordt door het gebruik van complexe arrangementen en orkestratie, evenals de focus op melodie en songwriting. Het is een subgenre van indie-rock dat elementen combineert van kamermuziek (zoals strijkers en houtblazers) met popmuziek. Het geluid van deze Nederlandse band wordt noir-romantic genoemd: romantisch met een duister randje. Het geheel bevalt me prima; alles klopt er aan. Beluister hier het album.