Doorgaan naar hoofdcontent

Donna Blue - Into The Realm Of Love


Als ik het goed heb hoor ik jaren '60 psychedelica in deze muziek. Dat hoor ik aan de duidelijk aanwezige bas, het dromerige gezang (in het Engels en soms in het Frans) en de filmische ondersteuning van onder andere strijkers. Al kon ik de sixties invloeden ook uit het hippie-achtige lettertype op de albumhoes halen. Maar goed: Donna Blue maakt dus kamerpop. Dat wil zeggen dat de stijl gekarakteriseerd wordt door het gebruik van complexe arrangementen en orkestratie, evenals de focus op melodie en songwriting. Het is een subgenre van indie-rock dat elementen combineert van kamermuziek (zoals strijkers en houtblazers) met popmuziek. Het geluid van deze Nederlandse band wordt noir-romantic genoemd: romantisch met een duister randje. Het geheel bevalt me prima; alles klopt er aan.

Beluister hier het album.

Labels:

Populaire posts van deze blog

The Smile - Wall Of Eyes

Het tweede psychedelische album van genootschap The Smile maakt zijn verwachting waar. Frontman Thom Yorke, bekend van Radiohead , is niet vies van het experiment. Het gebeurd hier echter subtieler dan op voorganger A Light For Attracting Attention . De opbouw duurt wat langer en het geheel is wat rustiger. We horen hier een band die op zijn gemak is met wat ze uitbrengen. Dat laat zich zien in het tempo waarmee ze dit doen. Dit is het tweede album in drie jaar. Ter vergelijking: Radiohead's laatste album A Moon Shaped Pool is uit 2016! Laten we van de creatieve uitspattingen genieten, maar je moet wel open staan voor het opvallende geluid waarmee ze dit doen. Stream hier dit album!
Meer lezen

Tindersticks - Soft Tissue

Op enig moment verveelde ik me al tijdens het eerste nummer. De muzikale omlijsting is fraai, maar spaarzaam. Dat was even wennen. Het album nog maar eens opzetten. En wat een rijkdom ontplooit zich dan! Het is blijkbaar een groeier. Dat komt ook in de muziek terug: spanning opbouwen, gas geven, gas terug en weer vooruit. Je vraagt je af waar het heen gaat. Op een gegeven moment worden het sferen die zijn neergezet. Soundscapes, zogezegd. Het heeft een donker romantisch tintje. Zanger Stuart Staples croont er op los. Het doet me af en toe denken aan het mooie album The Car (2022) van Arctic Monkeys . Wat is een crooner? "Een crooner is een zanger, die een ontspannen en intieme houding heeft en zingt met een zachte, lage stem. Vaak zijn de teksten wat sentimenteel." volgens Wikipedia. Ik kan me vinden in deze melancholiek. Heerlijk album voor in de vroege of late uurtjes nu het buiten weer donkerder begint te worden. Ideaal herfstalbum. Dit is een luistertip.
Meer lezen

Alice Russell - I Am

Alice imponeert met een gedoseerde stem. Zij kan krachtvolle soul brengen zonder al te veel uithalen. De instrumentatie van haar nieuwste album I Am  is ook spaarzaam. Dit brengt spanning. Het zijn liedjes die je keer op keer kunt luisteren. Ik hoor ook aardig wat galm op haar stem, dit zorgt voor een warm geluid. Er zijn ook soms achtergrond stemmen te horen. Het album heeft een hedendaagse productie, alhoewel het genre natuurlijk veel ouder is. Er zijn veel tegenstellingen te horen op dit album. Zo begint het nummer Square rustig, waar het na een opbouw voller wordt om vervolgens rustig te eindigen. Redelijk traditioneel, maar het werkt wel. Dit jaar is tot nu toe een goed jaar voor de muziek en Alice Russell is een van de vele verrassingen voor mij. Ik ga haar volgen. Misschien schaf ik wel wat van haar aan. Hier kan je het album beluisteren
Meer lezen