Op enig moment verveelde ik me al tijdens het eerste nummer. De muzikale omlijsting is fraai, maar spaarzaam. Dat was even wennen. Het album nog maar eens opzetten. En wat een rijkdom ontplooit zich dan! Het is blijkbaar een groeier. Dat komt ook in de muziek terug: spanning opbouwen, gas geven, gas terug en weer vooruit. Je vraagt je af waar het heen gaat. Op een gegeven moment worden het sferen die zijn neergezet. Soundscapes, zogezegd. Het heeft een donker romantisch tintje. Zanger Stuart Staples croont er op los. Het doet me af en toe denken aan het mooie album The Car (2022) van Arctic Monkeys . Wat is een crooner? "Een crooner is een zanger, die een ontspannen en intieme houding heeft en zingt met een zachte, lage stem. Vaak zijn de teksten wat sentimenteel." volgens Wikipedia. Ik kan me vinden in deze melancholiek. Heerlijk album voor in de vroege of late uurtjes nu het buiten weer donkerder begint te worden. Ideaal herfstalbum. Dit is een luistertip.
Een gezonde dosis muziek