Ingetogen album van singer-songwriter en producer Conor O'Brien uit Dublin. Het staat vol met rijke melodieën. Zijn gevoelige stem wordt prachtig ondersteund door de introspectieve muziek, die ondanks de spaarzame ondersteuning toch smaakvol is. Dit past bij zijn songteksten. Deze gaan bijvoorbeeld over teleurstellingen, als in een terugblik op zijn leven.
But when I close my eyes I feel the thirst
For the laughter of the Universe
And with a simple glimpse I must concede
That I want what I don't need
Ik zie hier ook een verwijzing naar de albumhoes. We zien een opgezette vlinder, als in 'dat wat verloren is gegaan'. Toepasselijk. Onwillekeurig moet ik denken aan Talk Talk's The Colour Of Spring; een van de mooiste albumhoezen die ik in mijn bezit heb.
Over lente gesproken - ik vind de sfeer op dit album eerder bij de herfst passen. Tenzij je denkt aan de volledige cyclus van een jaar: alsof alles op ontluiken staat (als in de lente). Dit komt door Conor O'Brien's fragiele stemgebruik. Hij kàn voluit zingen maar doet dat niet. Het is spannend en mooi. Ik ben heel erg blij met dit album.
Hier kan je het album beluisteren