MUZIEKMEDICIJN

Ik ben erg fan van de band Wilco. Daar gaat het nu niet over, maar deze band heeft Jess Williamson aangeraden in een Spotify playlist. Zo kwam ik bij dit album dat ik nu aan het luisteren ben. Het bevalt me gelijk. Ze is goed bij stem, maar het klinkt niet te perfect. De muziek ondersteunt dit. Het is om bij te zwijmelen. Liederen over verlies, isolatie, romantiek en persoonlijke rekeningen. Genoeg emotie, weinig overdrijving. Dit komt van een plek die echt is. Het zijn haar eigen ervaringen. Afkomstig van een vrouw, zo blijkt uit onderzoek, die zich vroeger klein maakte maar nu van zich durft te laten horen. Het is een diep persoonlijk album. Ik zou zeggen dat de country stijl er goed bij past. We wanen ons op de prairie, op lange wegen die steden met elkaar verbinden en kijken uit over de einder. Zie ook die prachtige hoes. De zangeres die zichzelf omhelst terwijl achter haar de bliksem in slaat als een teken van de hemel. Hoe ik dit album in twee woorden zou omschrijven? Stoere kwet

De verzameling dieren kijkt mij vanaf de naïef geschilderde hoes (dat is niet negatief wat mij betreft) observerend aan. We staan tegenover elkaar: Wie is hier nu de vreemde? Ik voel me als een indringer in hun habitat. Wat valt me verder op? Er zit een schaap tussen roofdieren. Een verwijzing naar Jesaja 11:6-10 ? Er zijn ook mensen op te zien. Blijkbaar leeft iedereen hier samen. In combinatie met de titel moet ik denken aan het paradijs en de Bijbelse belofte van een nieuwe aarde. Laten we kijken of ik hier in de muziek aanwijzingen voor kan vinden. Openingsnummer Burial Ground begint opgewekt. The Beatles zijn niet ver weg. Daar heeft The Decemberists goed naar geluisterd. Melo­dieën die in je hoofd blijven zitten. Ook The Beach Boys zijn aanwezig met hun invloed van meerstemmige zang. Het geheel klinkt aanstekelijk en we worden ook verrast door een hoorn. Wat opvalt is dat we meteen het refrein in gegooid worden - en het werkt. Het volgende nummer Oh No! is een kort verhaal ove

Het album begint met het intieme lied Keep Me on Your Mind , dat een prachtig spel van twee stemmen is - mannelijk en vrouwelijk. Dit zet de toon voor de rest van het album, waar we dit steeds weer horen. Ze passen goed bij elkaar op een folk-achtige manier. Het derde nummer I Know You Know (pakkende titel) heeft meer tempo dan het eerste, dat vrij traag is maar daarom niet verkeerd. De bas begeleidt hier de band, stuwt de liederen voort op mid-tempo drums. De tekstuele tegenstellingen in het refrein vallen precies op de goede plaats: For real, wanna let you know I’m a fool if I love you and a fool if I let you go I feel sorry for it all Never meant to catch you and I never meant to let you fall Na een kort intermezzo komen we bij Old Dutch . Dit nummer opent rustig met pianonoten. Tijdens het verloop van het nummer denk ik aan band The War on Drugs . Daar heeft Bonny Light Horseman ook mee samengewerkt, dus het is leuk dat deze invloed te horen is. Toch behouden ze hun eigen sound. Wh