Ik ben erg fan van de band Wilco. Daar gaat het nu niet over, maar deze band heeft Jess Williamson aangeraden in een Spotify playlist. Zo kwam ik bij dit album dat ik nu aan het luisteren ben.
Het bevalt me gelijk. Ze is goed bij stem, maar het klinkt niet te perfect. De muziek ondersteunt dit. Het is om bij te zwijmelen. Liederen over verlies, isolatie, romantiek en persoonlijke rekeningen. Genoeg emotie, weinig overdrijving. Dit komt van een plek die echt is. Het zijn haar eigen ervaringen. Afkomstig van een vrouw, zo blijkt uit onderzoek, die zich vroeger klein maakte maar nu van zich durft te laten horen. Het is een diep persoonlijk album. Ik zou zeggen dat de country stijl er goed bij past. We wanen ons op de prairie, op lange wegen die steden met elkaar verbinden en kijken uit over de einder. Zie ook die prachtige hoes. De zangeres die zichzelf omhelst terwijl achter haar de bliksem in slaat als een teken van de hemel. Hoe ik dit album in twee woorden zou omschrijven? Stoere kwetsbaarheid.
Hier kan je het album beluisteren
Het bevalt me gelijk. Ze is goed bij stem, maar het klinkt niet te perfect. De muziek ondersteunt dit. Het is om bij te zwijmelen. Liederen over verlies, isolatie, romantiek en persoonlijke rekeningen. Genoeg emotie, weinig overdrijving. Dit komt van een plek die echt is. Het zijn haar eigen ervaringen. Afkomstig van een vrouw, zo blijkt uit onderzoek, die zich vroeger klein maakte maar nu van zich durft te laten horen. Het is een diep persoonlijk album. Ik zou zeggen dat de country stijl er goed bij past. We wanen ons op de prairie, op lange wegen die steden met elkaar verbinden en kijken uit over de einder. Zie ook die prachtige hoes. De zangeres die zichzelf omhelst terwijl achter haar de bliksem in slaat als een teken van de hemel. Hoe ik dit album in twee woorden zou omschrijven? Stoere kwetsbaarheid.
Hier kan je het album beluisteren
