Aangetrokken door de prachtige albumhoes en de positieve recensies, ben ik naar dit album gaan luisteren. Wat me opvalt is dat het geheel heel rustig is. Iets tè wat mij betreft. Het eerste nummer kent weinig spanning. Dat wordt daarna toch weer gelukkig goed gemaakt in het tweede nummer
Rubicon. Er zit meer tempo in en ook meer opbouw. Het wordt wat technischer. De stem van de zanger vind ik wat saai, die pakt mij niet zo. Er mag meer kracht in zitten. Hun informatie in Spotify laat weten dat zij juist uitblinken in deze tegenovergestelde krachten: spierkracht en fragiliteit, chaos en precisie, introspectie en dromerige expansie. Dat hoor ik wel terug, ja. Wellicht is het een kwestie van smaak, maar deze band sla ik voor de rest even over.
Beluister hier het album!